Nükleer enerji, yavaş gelişimi ve yüksek maliyetleri ile sorunlar yaşıyor. Geçmişteki başarısızlıkların tekrarlanmayacağına dair iddialar, politikacıları özel sermaye pazarları tarafından reddedilen nükleer yatırımların sosyalizmini desteklemeye ikna ediyor. Ancak, bu durum kamu güvenini zayıflatıyor ve nükleerin maliyetleri, rekabet durumu ve talep belirsizliği gibi temel zorlukları sürdürdüğü için nükleer genişlemenin önünü açmıyor.
Nükleer enerji endüstrisi, “nükleer rönesans” hayalini canlandırmaya çalışsa da, gerçekte, siyasi müdahaleler ve kıyaslamalar, nükleer santrallerin yeni ihtiyaç ve işleyişine dair bir temel sağlamıyor. Yeni reaktörlerin maliyeti, enerji üretimi başına daha fazla nükleer atık üretmesi ve çoğu durumda silah olarak kullanılabilen yakıta ihtiyaç duyması gibi sorunlar barındırıyor. Diğer yandan, yenilenebilir enerji kaynakları hızla büyürken, nükleerin dünya enerji payı giderek küçülüyor. Örneğin, Çin 2023-2024 döneminde, güneş ve rüzgâr enerjisinden elde edilen kapasiteyi, nükleere kıyasla 197 kat daha fazla artırdı.
Yenilenebilir kaynaklar, askeri ve endüstriyel tesislerde giderek daha fazla tercih ediliyor. Bunu sağlarken farklı karbon salınımı yapmayan kaynaklar, değişken ve öngörülebilir yenilenebilir enerjinin dengesini kurabiliyor. Artık dünya genelinde yenilenebilir enerji, nükleere göre üç kat daha fazla elektrik üretiyor. Tüm bu koşullar altında, nükleer enerjiye dayalı büyüme hikayeleri daha fazla sorgulanır hale geliyor.
Birçok yenilikçi mikro şebeke sistemi, nükleere alternatif olarak kendi kendine yeten güneş enerjisi çözümleri sunuyor. Örneğin, Nevada’da, dünyanın en büyük mikro şebekelerinden biri devreye alındı. Bu sistem, yerel veri merkezlerini beslemek için tamamen güneş tabanlı bir enerji kaynağı sunuyor ve geleneksel şebeke gücünden daha güvenilir ve daha uygun maliyetli bir alternatif oluşturuyor. Tüm bu veriler ışığında, nükleer enerjinin geleceği konusunda bir belirsizlik yaşanırken, yenilenebilir enerji sistemleri çok daha cazip hale geliyor.